Głównymi determinantami kształtu przestrzennego przyjętego rozwiązania były tradycja lokalnego budownictwa i konkretne uwarunkowania przestrzenne w miejscu bezpośredniej lokalizacji, czyli architektura okolicznych budynków, jej skala i klimat oraz wytyczne konserwatorskie. Przyjęte rozwiązanie architektoniczne było konsekwencją założenia, że powinno być ono charakterystyczne dla czasów współczesnych i jednocześnie z respektem traktować uwarunkowania wynikające ze specyfiki miejsca. Sporządzenie projektu zostało poprzedzone analizą historii miejscowej architektury, a także analizą rzeźby terenu i warunków pejzażowych.

Przyjęto tradycyjną sylwetę budynku, z dachem dwuspadowym i charakterystyczną dla Kazimierza Dolnego przyporą ściany wejściowej. Działka została częściowo otoczona murem z kamienia wapiennego, częściowo zaś ażurowym, przęsłowym ogrodzeniem ze stali przeplatanej wikliną. O ogrodzenie jest oparta wiata na samochody. Budynek jest usytuowany w sposób zapewniający maksymalne zachowanie zieleni na działce - został wstawiony między istniejące drzewa, prostopadle do warstwic skarpy, w celu ułatwienia naturalnego spływu wody z górnych tarasów działki. Zewnętrzne, murowane w całości z kamienia ściany nośne zostały wzmocnione żelbetowymi pilastrami, strop piętra jest drewniany. Usztywnienie wiatrowe zapewnia żelbetowy strop antresoli oparty na ścianach zewnętrznych i wewnętrznej ścianie żelbetowej, związany z żelbetowymi ścianami oporowymi umieszczonymi od strony skarpy. W południowo- wschodnim narożniku budynku zastosowano ramową, stalową konstrukcję nośną.

Autorzy:
Ewa Kuryłowicz
Stefan Kuryłowicz
Jacek Ciećwierz
Współautorzy:
Karina Kowalewska

źródło: Kuryłowicz & Associates
www.apaka.com.pl