Lokalny sposób zabudowy mieszkaniowej i usługowej miasta, a w szczególności okolicy obszaru obiętego projektem charakteryzuje się rozdrobnionym układem urbanistycznym z przewagą domów jednorodzinnych, oraz przeważnie niskich budynków handlowych, usługowych czy biurowych. Taki styl budownictwa był podstawą do analiz wykonywanych zarówno przez urzędy przy wydawaniu warunków zabudowy jak i samego zespołu projektowego, który kierował się ideą wpasowania nowoprojektowanego osiedla w otaczającą przestrzeń architektoniczną i urbanistyczną. Przy okazji ambicja architekta przy projektowaniu było przemycenie współczesnych form, które w założeniu nakreśliłyby nowe kierunki planistyczne i estetyczne.

Przestrzenne kształtowanie formy budynku wielorodzinnego jest oparte na przenikaniu się wielu prostopadłościennych brył zwieńczonych dwuspadowym dachem stromym. Bryle nadano  współczesny charakter uwzględniając obecne trendy w kształtowaniu form, zasady kompozycji oraz nadrzędne założenia funkcjonalne i ergonomiczne.

Założono rzut w oparciu o plan wydłużonego prostokąta. Bryły projektowanych budynków tworzą jednolitą całość, a równoległy układ budynków powoduje tworzenie się centralnej osi założenia urbanistycznego kierującej wzrok ku dominancie urbanistycznej w rejonie miejsca rekreacji. Charakteru tej dominanty na etapie projektu budowlanego nie okreslono.

Elewacje zaprojektowano w postaci płaszczyzn ścian urozmaiconych nierównomiernie powtarzającym się rytmem okien  i balkonów. “gra” poszczególnych elementów domu mieszkalnego wielorodzinnego powstała dzięki zastosowaniu prostych zabiegów  architektonicznych takich jak zmienne grubości termoizolacji podkreślone dodatkowo odmienną kolorystyką, cofnięcia i wysunięcia brył, zróżnicowanie materiałowe (tynk-elewacja drewniana).

Obiekt zrealizowany przy współpracy z architektem Marcinem Lewandowiczem i konstruktorem Januszem Krajewskim.

Źródło: CONDE