Biblioteka programu KD MAX zawiera bogatą bazę mebli skrzyniowych. Znajdziemy tu bryły mebli z dowolnymi podziałami i rodzajami frontów oraz z dowolnym układem półek wewnątrz mebli. Meble z bazy programu charakteryzują się parametrycznością.  Oznacza to, że podczas zmiany np. szerokości mebla, front dopasuje się do nowego rozmiaru, tzn. nie będzie sztucznie rozciągnięty. Baza zawiera także meble nietypowe, np. gięte w różnych płaszczyznach. Poza meblami skrzyniowymi, dostępne są również meble i akcesoria do innych wnętrz.

Czy poza bazą podstawową istnieją biblioteki dodatkowe? Jeśli tak, czy są one płatne?
Baza programu KD MAX stale się powiększa. Dodatkowe biblioteki to tekstury, meble i akcesoria polskich oraz zagranicznych producentów.  Są one udostępniane bezpłatnie na stronie internetowej dystrybutora programu.

Jak wygląda edytor szafek oraz konstruowanie własnych mebli, także nietypowych?
Meble skrzyniowe  można dowolnie edytować  ale i budować od podstaw. Każda formatka  jest edytowalna, włącznie z grubością, możliwością jej ścinania lub zaokrąglania. Jeśli zachodzi potrzeba pokazania (także na dokumentacji ) ścięcia/wycięcia w szafce np. pod komin,  czy instalacje – tego typu operacje także można wykonać. 
Szafki można otwierać aby pokazać typ frontu. Wewnątrz można dodać półki, podziały, relingi, kosze, itd.
Można tworzyć własne podziały frontów.  Program daje też możliwość budowania drzwi  przesuwnych – garderobianych, gdzie dokładnie określany ich parametry.
Obejrzyj film

Czy można  wykorzystać w programie własne modele, materiały i struktury?
Program posiada otwarte  na pliki zewnętrzne środowisko, co uniezależnia projektanta od producenta programu. Poza obszerną bazą jaką oferuje KD MAX, projektant może wykorzystywać tekstury i modele z własnych zbiorów, czy dostępnych w Internecie. Obecnie większość producentów zamieszcza na swoich stronach tekstury JPG, czy modele dwg, 3ds, skp. Mogą być one wykorzystane także w KD MAX. Dodatkowo, importowane obiekty można edytować, m.in. skalować, czy ustalać materiały.  Korzystanie z zasobów zewnętrznych  jest bardzo proste. Tekstury wystarczy przeciągnąć na daną powierzchnię np. bezpośrednio z pulpitu.  Nie ma konieczności zapisywania materiałów w bazie programu.
Obejrzyj film 1
Obejrzyj film 2

Jak wygląda w programie edytor materiałów? Czy KD MAX posiada unikalne dla tego typu oprogramowania funkcje?
Program daje użytkownikowi bardzo wiele możliwości w zakresie edycji materiału. Możliwe jest zasymulowanie dowolnego typu powierzchni, np. drewno, metal, skóra, kamień, szkło, itd. Producent programu  postawił jednocześnie na maksymalną prostotę uzyskiwania tych efektów.  Można ustalać dowolny typ materiału automatycznie, wybierając materiał z listy, dzięki czemu zaprezentowanie lustra, marmuru, szkła mrożonego, mlecznego, drewna, czy lakieru nie stanowi już żadnego problemu. Opisywane parametry można także definiować samodzielnie, ustalając interesujący nas efekt  suwakami, np. stopień odbicia, przezroczystości, itd.

Unikatowe funkcje jakie posiada program to:
- mieszanie właściwości materiałów, np. matowa tapeta ze wzorem posiadającym odbicie, czy szkło przezroczyste z mlecznym nadrukiem.
- wycinanie teksturą, co może być przydatne w momencie kiedy nie mamy modelu 3D, np. żaluzje, ażurowe drzwi, panele, ozdobne girlandy, itp.
- możliwość tworzenia struktur wypukłych, np. kamień na ścianie, czy chropowatość płytek, tworzymy wybierając jedynie teksturę która utworzy wzór oraz podając jak wyraźny ma być efekt.

Tekstury można także dowolnie układać, przesuwać i obracać. Nadawać konkretne wymiary, np. płytkom, definiować ilość powieleń danej tekstury, tworzyć ciągłość tekstury np. na frontach, obrazach.

Źródło: MT Partner