Jeszcze do niedawna tynk był jedynym materiałem, który mógł zastosować inwestor marzący o elewacji w tak oryginalnych kolorach, jak fioletowy czy granatowy. Cegła kojarzyła się natomiast tylko z czerwoną, charakterystyczną dla wypalanej gliny barwą. W ostatnich dziesięcioleciach zaszły w tym względzie istotne zmiany. Dzięki nowoczesnym technologiom oraz odkrywaniu nowych złóż gliny, cegły dostępne obecnie w ofercie producentów klinkieru mienią się wszystkimi odcieniami tęczy. Skąd biorą się nowe kolory cegieł i czy są trwałe?

Bez barwników
Kolor klinkieru ma w większości przypadków pochodzenie naturalne, co jest gwarantem jego niezmienności. Na końcową barwę cegły największy wpływ ma skład mineralny gliny, z której została wypalona. Producenci poszukują nowych złóż tego surowca albo dodatkowych warstw eksploatowanego już złoża, ponieważ każda różnica wieku, a co za tym idzie długości wietrzenia, ma wpływ na odcień otrzymywanej cegły. Dzięki zróżnicowaniu składu surowca, udało się stworzyć produkty o barwach zupełnie wyjątkowych. Należą do nich chociażby słoneczne żółcie i pomarańcze, kojarzące się z pejzażem Południa i architekturą krajów śródziemnomorskich. Na szczególną uwagę zasługują też białe, a także szare i czarne cegły klinkierowe, nadające fasadzie nowoczesności, a zarazem elegancji. Trzeba dużo odwagi, by wykonać elewację domu jednorodzinnego z cegieł o chłodnym odcieniu szarości lub czerni, ale rezultat będzie wyjątkowy. Efektownym zabiegiem jest też kontrastowe zestawienie biało-czarne, np. śnieżnobiałej elewacji z dachem pokrytym czarnymi dachówkami.

Technologia
Inny sposób wpływania na kolor klinkierowych wyrobów to modyfikowanie technologii wypalania. Nowoczesne zakłady produkcyjne, sterowane komputerowo i korzystające z najnowszych osiągnięć techniki, pozwalają na znaczne regulowanie warunków wypału. Dzięki temu klasyczna czerwień cegły może mieć obecnie nawet czterdzieści różnych odcieni. - Cegłom z tego samego złoża można nadać różnorodne kolory, jeśli zastosuje się proces redukcji gazu – wyjaśnia Krzysztof Omilian z firmy Röben, produkującej ceramikę budowlaną. - Wykorzystanie tej technologii umożliwia otrzymanie całej gamy barw, a jednocześnie zapewnia produktom z klinkieru najwyższą jakość oraz długowieczność – dodaje.

Angobowanie i glazurowanie
Nie wszystkie odcienie można jednak uzyskać bez dodatkowego barwienia. Niektóre powstają dzięki angobowaniu, wśród nich ceniony przez inwestorów i projektantów efekt cieniowania. Angoba to glinka szlachetna z dodatkiem różnych minerałów i tlenków metali. Aby nadać cegłom pożądany kolor, np. granatowy czy brązowy, pokrywa się je cienką warstwą angoby, a następnie wypala. Sposobem na uzyskanie bardzo ciekawych barw klinkieru jest również glazurowanie, które nie tylko zabarwi cegły na wszystkie kolory tęczy, ale też sprawi, że będą miały wyjątkowy połysk. Podobnie jak podczas angobowania, na stronę cegły, która będzie widoczna w murze, najpierw nakłada się podwójną warstwę glazury, a dopiero później wypala. Dzięki temu zarówno angoba, jak i glazura, trwale łączą się z klinkierem, a więc także te sposoby otrzymywania barwy gwarantują trwałość koloru. Warto dodać, że wyroby z klinkieru nie blakną nawet na elewacji, której powierzchnia jest stale wystawiona na działanie promieni słonecznych. Co więcej, w klinkier nie wnika kurz ani inne zanieczyszczenia, więc w przypadku pokrycia się cegieł warstwą brudu wystarczy zmyć je wodą pod ciśnieniem, aby odzyskały piękny kolor jak zaraz po wymurowaniu.   
Zarówno elewacja jak i fasada stanowią bardzo ważny element każdego domu, dlatego warto zadbać o to, by służyły nam swoją jakością przez lata.

Ekspert wyjaśnia:
Jak powstają białe cegły klinkierowe Röben?
Pokłady gliny firmy Röben należą do najlepszych na świecie. Surowiec, z którego wytwarzany jest biały klinkier ceramiczny, pozyskuje się wyłącznie z gliny pierwszej sedymentacji, która ma 25 do 40 milionów lat i pochodzi z krainy Westerwald. Jest to surowiec praktycznie pozbawiony żelaza.
Glina firmy Röben zawiera głównie 3 minerały: kaolinit, illit i kwarc. Kaolinit – jak wiadomo z produkcji porcelany – gwarantuje perfekcyjną biel. Dzięki illitowi nasiąkliwość wypalonego klinkieru nie przekracza 2%. Natomiast kwarc występuje w czystej, krystalicznej formie, praktycznie bez barwnych wtrąceń, co również jest warunkiem produkcji perłowobiałego klinkieru. Warto dodać, że uziarnienie minerałów gliny wykorzystywanej do jego produkcji mieści się w przedziale: 0,1 – 0,002 mm.
Takie połączenie właściwości minerałów oraz ich kunsztowna obróbka przeprowadzona przez doświadczonych ceramików powoduje, że jakość otrzymanego klinkieru jest bardzo wysoka.