Dokonując zakupu, często kierujemy się ilością kilowatów, jakie powinien posiadać kominek. Skąd jednak biorą się owe kilowaty? Z wkładu? Z materiału, z jakiego został wykonany? A może jednak powinniśmy poszukać ich gdzie indziej? Tak naprawdę prawdziwa moc naszego kominka pochodzi z drewna, z każdej szczapy podłożonej do paleniska! Moc naszego wkładu podana przez producenta jest tylko pewną możliwą do osiągnięcia wartością. Oczywiście wielkość wkładu jest tu o tyle istotna, że pozwala na załadunek określonej ilości drewna. Wszystko zależy od ilości i jakości drewna, jakim palimy, dlatego powinniśmy szczególnie zadbać o to, co wkładamy do naszego paleniska.

Wartość grzewcza drewna zależna jest od jego wilgotności. Z jednego kilograma drewna sezonowanego dwa lata uzyskujemy około 4 kW, a świeżo ściętego mniej niż 2 kW. Jasno z tego wynika, że aby ogrzać nasz dom mokrym drewnem, potrzebujemy go dwukrotnie więcej. Poza tym narażamy się na ciągle brudną szybę, czarne szamoty oraz przykry zapach z komory paleniska. Palenie suchym, sezonowanym drewnem ma również tę zaletę, iż pozwala na regulację procesu spalania, tak aby był on optymalny, tzn. w wysokiej temperaturze pozwolił na odzyskanie z jednego załadunku drewna możliwie najwięcej ciepła, przy pozostawieniu po spaleniu niewielkiej ilości popiołu. Samo wyzwolenie ciepła poprzez zainicjowanie procesu spalania nie kończy, a dopiero rozpoczyna nasze rozważania. Poza wyzwoleniem ciepła musimy przyjrzeć się jego odzyskaniu przez odpowiedni system kominkowy lub piecowy oraz przekazaniu do pomieszczenia dzięki właściwej budowie, tak byśmy mogli mieć z niego jak największą przyjemność i korzyść. Wyzwolona w palenisku energia wydostaje się z niego trzema drogami: przez korpus wkładu, szybę i króciec dymowy. Spośród tej trójki szyba, a w szczególności jej wielkość, decyduje o tym, w jakim stopniu zapanujemy nad powstałą energią.

W paleniskach piecowych przez szybę wypromieniowane jest od 5 do 20% ciepła, a w paleniskach kominkowych od 20 do ponad 50%. W zależności od szyby, różny jest udział pozostałych elementów, tzn. sięga on od 25 do 45% każdy. Do króćca dymowego mogą być przyłączane dodatkowe powierzchnie grzewcze, takie jak: metalowe radiatory, ceramiczne masy akumulacyjne lub wodne wymienniki ciepła. Warto o tym pamiętać, planując nasz kominek lub piec, gdyż podział ten ma bezpośredni wpływ na komfort użytkowania bądź efektywność grzewczą całej instalacji. Im więcej ciepła wydostanie się przez szybę, tym mniejszy mamy wpływ na jego wykorzystanie. Im mniej energii wypromieniowane zostanie przez szybę, tym więcej energii pozostanie na króćcu dymowym ogrzewając np. wodny wymiennik ciepła. Ostatnią „przeszkodą”, jaką musi pokonać uzyskane z drewna ciepło, jest obudowa. W zależności od wykorzystanych do budowy materiałów wyróżniamy obudowy ciepłe bez kratek, przez które ciepło przenika na zasadzie wypromieniowania całą powierzchnią zabudowy jak w piecach kaflowych, oraz zimne, które są wewnętrznie izolowane, a ciepło wydostaje się tylko przez kratki wentylacyjne.

Roland Buławski

www.ogniskadomowe.pl