Wymaga to od twórcy fachowej wiedzy z wielu dziedzin, nie tylko technicznych oraz dużego doświadczenia w obcowaniu ze światłem.

Iluminacje budynków pozwalają na znaczne zwiększenie atrakcyjności obiektu, pokazanie go z nieznanej dotąd strony pomagając zauważyć niewidoczne dotąd detale architektoniczne. Dzięki wytworzeniu tajemniczej, pełnej romantyzmu atmosfery pobudza wyobraźnię obserwatorów. Nie bez znaczenia pozostaje upiększenie wyglądu danej przestrzeni miejskiej, co bezpośrednio przekłada się na przedłużenie aktywności jej mieszkańców.
Jest dziedziną piękną, ale też bardzo skomplikowaną dlatego zadanie jej stworzenia najlepiej powierzyć profesjonalistom. Znajomość podstawowych zasad iluminowania obiektów może być jednak wielce pomocna.

Podstawową kwestią jest odpowiedni dobór obiektów jakie poddamy iluminacji. Powinny to być obiekty stanowiące w danej przestrzeni punkty odniesienia, które ułatwiają orientację. Rozpatrując przestrzeń miejską warto zadbać, aby obiekty były oddalone od siebie o parę minut marszu. Ma to głównie podłoże psychologiczne – obiekt zwraca na siebie uwagę obserwatora i pomaga mu w odbiorze iluminacji oraz daje czas na jej kontemplacje zanim zobaczy następną.
Opracowano specjalny zestaw kryteriów, które pomagają inwestorowi podjąć decyzję o iluminacji lub też wstrzymaniu się z nią.  Zaliczamy do nich między innymi położenie obiektu  (możliwość obserwacji przez turystów i przechodniów), perspektywę, atrakcyjność formy obiektu i jego znaczenie. Bardzo ważną kwestią są tutaj również spodziewane koszty inwestycji i wkomponowanie się w mapę już istniejących iluminacji.

Iluminacje można zrealizować stosując metodę zalewową lub metodę punktową. Można też w jednym projekcie połączyć cechy charakterystyczne dla obu tych metod.
Metoda zalewowa polega możliwie równomiernym oświetleniu obiektu na całej jego powierzchni. Jest metodą znacznie łatwiejszą do zrealizowania pod względem technicznym, gdyż da się ją zrealizować stosując niewielką liczbę opraw o szerokim kącie świecenia. Przyjęło się stosować tę metodę, gdy obiekt wyraźny, jeden kierunek obserwacji lub też ma małe rozmiary.

Metoda punktowa jest dużo trudniejsza do zrealizowania i wymaga dużo większej wiedzy i doświadczenia ze strony projektanta. Używa się tu znacznej liczby naświetlaczy o ściśle określonym, wąskim kącie świecenia. Metoda ta pozwala na niezwykle atrakcyjną i dającą efektowne rezultaty grę światłocieniem, jednak nieumiejętne jej stosowanie niesie za sobą ryzyko utraty spójności obrazu, a w rezultacie zmniejszenie jego atrakcyjności.
W zależności od poziomu jasności otoczenia powinno się dążyć do uzyskania luminancji iluminowanego obiektu na poziomie 4-12 cd/m2.

OGÓLNE ZASADY ILUMINACJI
1. Zapewnienie spójności obrazu
To główna zasada iluminowania, która pozwala obserwatorowi na pozytywny odbiór obiektu bez nieczytelnych, mylących obszarów, które pozornie mogłyby zmieniać rzeczywisty układ architektoniczny. Zasada ta jest spełniona z definicji przy oświetlaniu obiektu metodą zalewową. Cały obiekt jest wtedy oświetlony równomiernie, a jego obraz przypomina ten widziany w świetle dziennym. Problem pojawia się jednak przy stosowaniu metody punktowej lub mieszanej (zalewowo-punktowej). Może wtedy nastąpić taki rozkład plam świetlnych, że cały obraz przestanie być spójny i zacznie wprowadzać obserwatora w błąd. Najskuteczniejszym sposobem spełnienia zasady spójności jest zapewnienie pewnego poziomu luminancji za pomocą metody zalewowej, a stosując doświetlenie punktowe spełnienie nierówności: a>b, gdzie a – szerokość plamy świetlnej, b – odległość między plamami.

2. Uporządkowanie obrazu iluminowanego obiektu
Architekci, projektując budynek zazwyczaj poddają go pewnemu uporządkowaniu stosując podziały pionowe i poziome. Obiekty architektoniczne cechuje najczęściej pewna regularność powtarzających się elementów. Podobnie jak poprzednio problem pojawia się dopiero, gdy stosujemy metodę punktową. Należy wtedy pamiętać, aby wszystkie powtarzające się elementy były oświetlone jednakowo (zapewnienie takich samych poziomów luminancji). Następnie, jeśli budynek cechuje symetria to w obrazie nocnym należy tak samo oświetlić elementy po lewej i po prawej stronie osi symetrii. Bardzo korzystne efekty uzyskuje się podkreślając poziome elementy podziału budynku np. gzymsy. Trzeba również wyraźnie podkreślić krawędzie i granice budynku.
3. Ukrycie widoku opraw oświetleniowych
Zadaniem projektanta iluminacji jest takie dobranie iluminacji oraz akcesoriów przeciwolśnieniowych, aby uniknąć powstawania obrazów źródła światła w tle iluminowanego obiektu lub w jego pobliżu.

4. Wzmacnianie efektu okrągłości obiektu
Przeprowadzone badania wykazują, że iluminując obiekty okrągłe należy unikać ich równomiernego oświetlania na całym obwodzie. Do iluminacji używa się więc 2-3 projektorów ustawionych symetrycznie względem osi obiektu tak, aby ich plamy świetlne nie nachodziły się.

5. Akcentowanie krawędzi ścian prostopadłych
Należy dążyć do sytuacji w której luminancje dwóch prostopadłych do siebie powierzchni różnią się o co najmniej 30%. W celu poprawy efektu warto również eksperymentować z różnymi kątami oświetlania, a nawet barwami światła.

6. Wzmacnianie głębi i wysokości
Bardzo dużą grupę wśród obiektów poddawanych iluminacji stanowią budynki z przesuniętymi względem siebie płaszczyznami pionowymi. W celu zapewnienia korzystnego efektu należy przestrzegać zasady, aby powierzchnie znajdujące się wyżej lub dalej były oświetlone mocniej (większe poziomy luminancji) niż te, które znajdują się niżej lub bliżej (niższe poziomy luminancji). Ma to podłoże psychofizyczne – odruchowo kierujemy wzrok ku powierzchniom jaśniejszym.

www.elmarco.pl