Elewacja z klinkieru
Ciągle ulepszane parametry techniczne cegieł licowych i klinkierowych sprawiają, że są one jednym z najtrwalszych materiałów służących do budowy elewacji. Żeby ściana zewnętrza nie wymagała żadnych prac renowacyjnych przez wiele lat, konieczne jest również rzetelne wykonawstwo. Błędy popełniane w czasie murowania mogą się bowiem przyczynić do powstawania defektów w ścianie zewnętrznej, zarówno pod względem konstrukcyjnym, jak i wizualnym. Realizacja poniższych zasad nie jest związana ani z dużo wyższymi kosztami budowy, ani z większym nakładem pracy. Ich pominięcie może nas natomiast kosztować bardzo wiele.        

Zasada nr 1: mieszanie cegieł z kilku palet
Przede wszystkim należy pamiętać o tym, że cegła jest produktem naturalnym, którego kolor powstaje w czasie wypalania gliny. W zależności od barwy samego surowca oraz regulacji procesów produkcji, cegłom nadaje się pożądany kolor i fakturę lica. Dzięki szczegółowym, sterowanym komputerowo kontrolom jakości, dąży się do jak największej powtarzalności barwy cegieł, jednakże różnice w samym składzie chemicznym gliny mogą powodować drobne rozbieżności w ubarwieniu kolejnych partii. Jest to zjawisko typowe, występujące u wszystkich producentów ceramicznych materiałów budowlanych. Granice dopuszczalnych różnic kolorystycznych określają normy budowlane, tłumacząc to specyfiką procesu technologicznego oraz właściwościami gliny.

Przestrzeganie zasady mówiącej, że należy mieszać ze sobą cegły pochodzące z kilku palet sprawia, że drobne różnice w barwie poszczególnych egzemplarzy są niedostrzegalne. Murarze, którzy nie przeplatają egzemplarzy z różnych palet, postępują niezgodnie z zasadami sztuki murarskiej oraz mogą spowodować, że nawet przypuszczalne rozbieżności w kolorystyce cegieł będą na dużych powierzchniach widoczne. Zasadę mieszania cegieł z minimum trzech palet należy szczególnie stosować w przypadku cegieł o zróżnicowanej kolorystyce lica, jak na przykład burgund czy wzory cieniowane w ofercie firmy Röben.

Zasada nr 2: zaprawy do klinkieru – sposób na uniknięcie wykwitów
Ceglana elewacja jest odporna na działanie czynników atmosferycznych oraz uszkodzenia mechaniczne. Ponieważ cegła jest materiałem charakteryzującym się znaczną wytrzymałością, mrozoodpornością oraz niewrażliwością na promienie słoneczne, przez wiele lat zachowuje swój niezmieniony wygląd i praktycznie nie wymaga żadnych prac renowacyjnych. Problem mogą stanowić jednak wykwity, tworzące się najczęściej w skutek niewłaściwego wyboru zaprawy, zawierającej wapno. Pod wpływem działania wody lub wilgoci, rozpuszczone sole są wymywane na powierzchnię muru, tworząc białe zacieki. Zastosowanie odpowiedniej zaprawy, przeznaczonej specjalnie do materiału jakim jest klinkier, jest więc pierwszym krokiem w walce z wykwitami.

Zasada nr 3: precyzyjne wykonanie nadproży i podokienników
Kształtowanie elewacji wymaga szczególnej precyzji wykonania tych wszystkich elementów ściany, które mogą okazać się problematyczne w kwestii termoizolacji. Są to najczęściej nadproża oraz podokienniki. To właśnie w tych miejscach dochodzi często do strat ciepła, ponieważ przy otworach okiennych i drzwiowych zostaje przerwana ciągłość materiału izolacyjnego. Dzięki starannemu wymurowaniu nadproży i podokienników z prefabrykowanych elementów gotowych, można w dużej mierze ograniczyć przenikanie ciepła, głównie za sprawą dokładnego dostosowania ich wymiarów do konstrukcji ściany.       

Zasada nr 4: ochrona cegieł na placu budowy
Bardzo mała nasiąkliwość cegieł klinkierowych przekłada się na znaczną ich odporność na działanie wody opadowej oraz wilgoci, jak również sprawia, że materiał ten nie jest podatny na temperatury ujemne. Jednakże ze względu na proces wiązania samej zaprawy nie powinno się dopuszczać do zawilgocenia cegieł na placu budowy. Umiejscowienie materiału na paletach uniemożliwi jego zawilgocenie ze strony gruntu, a przykrycie folią ochroni go przed zamoczeniem podczas deszczu. Zaniedbanie w tym względzie może później negatywnie wpłynąć na przebieg wiązania zaprawy, a z czasem także do powstawania nieestetycznego białego nalotu na elewacji, czyli wykwitów.

Zalecane jest również rozłożenie prac murarskich na dwa etapy. Po wzniesieniu muru z cegieł, należy na okres od siedmiu do dziesięciu dni zabezpieczyć jego górną warstwę przed penetracją wody z opadów atmosferycznych. Następnie po około czterech tygodniach można rozpocząć fugowanie. Zdecydowanie odradza się wykonywania fug w czasie niesprzyjających warunków pogodowych (deszcz, niskie temperatury), które negatywnie wpływają na proces wiązania fug.

Elewacja z cegieł jest obecnie jedną z popularniejszych form wykończenia ścian zewnętrznych domu. Ceniona jest przede wszystkim za trwałość oraz walory dekoracyjne, które pozostają niezmienione przez wiele lat. Warto jednak pamiętać o tym, że wytrzymałość i estetyka ceglanej elewacji uzależniona jest nie tylko od samego materiału budowlanego, ale przede wszystkim od rzetelności wykonania. Nieprzestrzeganie zasady dotyczącej mieszania cegieł pochodzących z kilku palet, czy też stosowanie nieodpowiedniej zaprawy może sprawić, że uzyskany efekt nie będzie spełniać naszych oczekiwań.  Prawidłowo przeprowadzona budowa elewacji z cegły pozwoli natomiast uniknąć prac renowacyjnych na co najmniej kilkanaście lat.  

Więcej porad dotyczących murowania ścian z klinkieru można znaleźć na stronie internetowej www.roben.pl, jak również u reprezentantów firmy Röben Polska.