Zespół budynków tworzy zwarty kwartał intensywnej miejskiej zabudowy, o wyraźnie zaznaczonych pierzejach i charakterystycznych, otwierających się w kierunku ulic dziedzińcach. Zabudowa nawiązuje do tradycyjnych zasad kształtowania tkanki urbanistycznej, wg których budynki sytuowane wzdłuż ulic tworzą zwarte pierzeje, co jakiś czas przerywane sekwencjami placów otwierających się na kolejne wnętrza urbanistyczne. W zabudowie charakterystycznej dla tradycyjnych miast, budynki pochodzące z różnych epok sąsiadują ze sobą. Tworzą spójną całość w myśl zasady mówiącej, że „ład przestrzenny to uporządkowana różnorodność”.

Rozczłonkowanie brył, to ukłon w stronę tradycyjnej, kamienicowej zabudowy, w której budynki zwrócone są węższymi ścianami w kierunku ulicy, zaś życie toczy się na zlokalizowanych w głębi wewnętrznych podwórkach. Pozwala to zmniejszyć poczucie skali i nadaje zabudowie przyjazny dla człowieka charakter.

Projektantom zależało na tym, aby uniknąć monotonii charakterystycznej dla współczesnych osiedli. Starali się zbudować coś, co wygląda jak fragment historycznego miasta, w którym sąsiadują ze sobą budynki pochodzące z różnych epok i stylów. W historycznej zabudowie śródmiejskiej, budynki są lokalizowane wzdłuż ulic, formując wyraźne pierzeje. Tworzą spójną całość, pomimo tego, że różnią się stylem, materiałami czy detalem. Zazwyczaj są zwrócone węższymi ścianami w kierunku frontu działki, co w przeszłości wynikało ze względów finansowych (dostęp do ulicy był kosztowny i na szerokie fasady stać było nielicznych bogaczy), a większość ich "życia” toczy się wewnątrz, na ukrytych w głębi podwórkach i w oficynach.

Kultura samochodu spowodowała, że człowiek poruszający się z dużą prędkością nie ma szans na kontakt z otoczeniem, na percepcję detali i materiałów. Stąd miasta modernistyczne pełne są surowych, monumentalnych budynków, o wielkich, pozbawionych detalu płaszczyznach, które ogląda się z daleka, głównie z okien samochodu lub autobusu. Takie przestrzenie są dla ludzi poruszających się pieszo odpychające i nieprzyjazne.

Kluczowa sprawa dla jakości przestrzeni publicznej to lokalizacja usług w parterach budynków i stworzenie miejsc, które umożliwiają nawiązywanie spontanicznych relacji. Pomiędzy budynkami, co jakiś czas otwierają się niewielkie miejskie palce i skwery, wokół których lokują się lokale gastronomiczne i usługowe. W takich miejscach mogą gromadzić się ludzie i tu tętni miejskie życie.