OPIS PRACY KONKURSOWEJ NA OPRACOWANIE KONCEPCJCI ARCHITEKTONICZNO- URBANISTYCZNEJ KŁADKI PIESZO - ROWEROWEJ PRZEZ WISŁĘ „KAZIMIERZ – PODGÓRZE” W KRAKOWIE

Ogólne założenia projektu 2006
Kładkę zaprojektowano w sposób odpowiedni dla naszych czasów: jako konstrukcję ekspresyjną i lekką, opartą na dwóch bliźniaczych i stosunkowo płaskich łukach. Koncepcja rozwiązania konstrukcji mostu, szczegółowo opisana poniżej, pozwoliła na wykorzystanie istniejących przyczółków mostowych w sposób, który zachowuje ich pierwotną formę.

Historyzująca forma bulwarów wiślanych, brukowane pochylnie zjazdowe i kamienne posadzki wokół przyczółków, zastosowanie zieleni wysokiej (punktowe na przyczółku południowym i liniowe wzdłuż ulicy Podgórskiej) kontrastować będzie z nowoczesną sylwetą projektowanej kładki. Dla jej wykończenia przewiduje się użycie szkła, stali nierdzewnej, twardego, tropikalnego drewna (Bangkirai). Konstrukcja główna malowana półmatowymi, przestrzennymi farbami do metalu. Dla wygody pieszych, a także dla separacji ruchu rowerowego i pieszego, na moście zaprojektowano dwa ciągi ławek. Umożliwią one odpoczynek i kontemplację widoków.

Planuje się, że ekspansja turystyczna oraz naturalne procesy rozwojowe spowodują, że Podgórze, a w szczególności bulwar Podolski (z muzeum Kantora i hotelem Qubus) stanie się wkrótce modną i atrakcyjną częścią miasta. Projektowana kładka w zamierzeniu autorów stanowić ma atrakcyjną oprawę dla ruchu pieszego, służąc zarówno mieszkańcom jak i turystom, wzbogacając dzienne i nocne widoki miasta.

Opis konstrukcji i odwodnienia obiektu
Kładka pieszo-rowerowa ma konstrukcję stalową, łukową z chodzeniem pośrednim. Rozpiętość teoretyczna obiektu wynosi 24,35m+118,20m=142,55m. Przyjęty układ statyczny zapewnia korzystny rozkład obciążeń, gdyż dominujące siły przekazywane są na podpory łuków a jedynie niewielkie obciążenia oddziałują na istniejące, historyczne, kamienne przyczółki. Wyniesienie pomostu ponad poziom wody Wisły nie narusza szlaku żeglownego.
Głównym elementem nośnym są dwa równoległe łuki paraboliczne, o płaszczyznach odchylonych o 8º od pionu. Rozpiętość łuków w osiach podpór wynosi 111m, a wyniosłość 1:6,6 - co zawiera się w przedziale optymalnym dla mostów łukowych. Dolne części łuków stanowią żelbetowe podpory o ekspresyjnej formie, zapewniające wyniesienie części stalowych ponad poziom wody tysiącletniej. Środkowe części łuków zaprojektowano jako stalowe, wielokątne przekroje skrzynkowe, spawane z blach o stopniowanej grubości, dostosowanej do wytężenia na danym odcinku.

Pomost przebiega w łuku pionowym wypukłym. W przekroju poprzecznym na pomoście znajdują się następujące elementy: dwa chodniki dla pieszych o szerokości 2x1,5m=3,0m, dwa ciągi siedzisk o szerokości 2x0,90m=1,8m i dwukierunkowa ścieżka rowerowa 2,0m + bezpieczniki po 0,5m=3,0m. Konstrukcję nośną pomostu stanowi podłużny stalowy dźwigar skrzynkowy o wysokości konstrukcyjnej 1,7m, usztywniony wewnętrznym skratowaniem. Dzięki zastosowaniu dźwigara skrzynkowego osiągnięto dużą sztywność przęsła kładki zarówno na zginanie jak i na skręcanie, co zapewnia dobre charakterystyki dynamiczne obiektu. Chodniki dla pieszych znajdują się na wspornikach wypuszczonych po obu stronach z dźwigara głównego. Żebra nośne chodników tworzą w rzucie układ kratowy, który zapewnia dodatkowe usztywnienie przęsła w kierunku poziomym. Wsporniki podchodnikowe mają konstrukcję stalową, ortotropową z wykończeniem z drewna egzotycznego. Na ścieżce dla pieszych przewidziano cienkowarstwową nawierzchnię na bazie żywic. Pomost jest połączony z łukiem za pomocą sztywnych wieszaków, które stanowią także podpory sprężyste łuków w kierunku prostopadłym do ich płaszczyzn, co przyczynia się do zmniejszenia długości wyboczeniowej łuków. Pomost podparty jest przegubowo, przesuwnie na istniejących historycznych przyczółkach, za pośrednictwem łożysk elastomerowych oraz przegubowo, nieprzesuwnie na pośredniej podporze żelbetowej, zlokalizowanej na bulwarze Kurlandzkim. Dla oparcia pomostu na przyczółkach zostaną wykonane nisze łożyskowe. Wzdłuż styku przęsła z przyczółkami będą zamontowane urządzenia dylatacyjne, kompensujące ruchy termiczne konstrukcji. Podpory łuku będą posadowione na bulwarach na betonowych palach o średnicy 600mm. Głowice pali będą zwieńczone żelbetowym oczepem płytowym. Od strony Kazimierza zostanie wykonana wspólna podpora dla łuków oraz ukośnego filara.

Chodniki dla pieszych będą miały nawierzchnię z dyli z drewna egzotycznego, układanych z niewielkimi odstępami, dla zapewnienia odpływu wody. Górna powierzchnia płyty ortotropowej wsporników podchodnikowych została zaprojektowana w spadku 3,0% na zewnątrz przęsła, co pozwala na odprowadzenie wody do podłużnych odwodnień liniowych, zlokalizowanych przy balustradach. Na szerokości ścieżki rowerowej ukształtowano spadek dwustronny, daszkowy 3%. Woda ze ścieżki spływa przez kraty w pomoście na wsporniki podchodnikowe i dalej do odwodnień. Dzięki podłużnym spadkom pomostu woda opadowa odpływa odwodnieniami liniowymi ku przyczółkom, gdzie będzie szczelnie ujęta i odprowadzona do kanalizacji.

Oświetlenie użytkowe i iluminacja
Zakłada się poziom natężeń oświetlenia na powierzchni ciągu pieszo-jezdnego w wysokości 7 luksów. Zapewnia to spełnienie wymogów normy dla traktów pieszo-jezdnych o średnim i dużym poziomie natężenia ruchu. Oświetlenie kładki w strefie objętej łukiem dźwigaru:

- oświetlenie podstawowe stanowią oprawy wmontowane w dźwigar nośny rozświetlające ogólnie ukierunkowanym światłem rozproszonym strefę ciągu pieszo jezdnego w obrębie dźwigara nośnego, zastosowano źródła metalohalogenkowe o ciepłej temperaturze barwowej.

- oświetlenie wspomagające – rozświetlenie ciągu pieszo jezdnego z przestrzeni pod ławkami parkowymi. Zastosowano oprawy liniowe o źródłach fluoroscencyjnych o ciepłej temperaturze barwowej.
Oświetlenie kładki poza strefą dźwigara nośnego stanowią niskie słupki oświetleniowe typu „bollard”. Zakłada się zastosowanie źródeł metalohalogenkowych lub fluorescencyjnych o ciepłej temperaturze barwowej.

Zakłada się umiarkowane efekty stosując niskie poziomy natężenia oświetlenia. Jako podstawową zasadę przyjęto utrzymanie kameralnego charakteru obiektu z zaakcentowaniem elementów jego konstrukcji oraz z delikatnym rozświetleniem przyczółków mostowych. Przyjęto zasadę nieuciążliwości iluminacji pod względem olśnienia przykrego zarówno w obserwacji na obiekt jak i obserwacji z obiektu.
Zakłada się ciągły efekt podświetlenia parabolicznego dźwigara nośnego oraz zmienne w natężeniu oświetlenie wieszaków. Zastosowano oprawy oświetleniowe wpuszczone w nawierzchnię kładki. Projektory rozdysponowano po obu stronach wieszaków łączących pomost z dźwigarem. Zaakcentowano ich powierzchnię boczną, zakładając efekt obniżania natężenia oświetlenia ku górze. Należy przewidzieć zastosowanie osłon antyolśnieniowych. Zastosowano źródła metalohalogenkowe. Podświetlono dźwigar łuku w strefie pod poziomem kładki zakładając ciągłość efektu rozświetlenia głównego elementu konstrukcyjnego.
Przewidziano również rozświetlenie konstrukcji wsporczej chodników pieszych. W wyniku rozświetlenia powierzchni wewnętrznych wsporników uzyskuje się równolegle ciągły efekt rozświetlenia linii pomostu. Zakłada się zastosowanie projektorów z źródłami typu LED o barwie niebieskiej.
Założono bardzo delikatne podświetlenie przyczółków mostowych z zastosowaniem projektorów doziemnych, uzyskując w ten sposób uczytelnienie kontekstu przestrzennego. Wszystkie efekty iluminacji rozważono w kontekście efektów lustrzanego odbicia od powierzchni wody.

Skład zespołu:
Artur Jasiński i Wspólnicy Biuro Architektoniczne:
dr arch. Artur Jasiński – gł. projektant
arch. Marcin Pawłowski
arch. Paweł Wieczorek
arch. Marcin Godziński
współpraca:
arch. Agata Jasińska
konstrukcja:
inż. Marcin Matoga

www.ajbiuro.pl