KAT-Ohno, Tokio, Japonia. 2010 r.- w trakcie budowy
Plac budowy otoczony jest przez cztery biurowce, których wygląd ulegnie znacznemu ujednoliceniu – pokrycie budynków zostanie odnowione i unowocześnione, aby spełniało obecne standardy konstrukcyjne. Plan generalny zakłada utworzenie przybudówki (nowego forum) aby stworzyć elastyczną przestrzeń, którą z łatwością można będzie dostosować do potrzeb seminariów ćwiczeniowych, wykładów, wystaw lub projekcji filmów. Projekt zaproponowany przez cheungvogl został wybrany jako projekt zwycięski w zorganizowanym konkursie.

Platon definiował „sympozjum” jako „filozoficzny dialog, kontakty z miłością oraz wizję piękna absolutnego.” Co zrobić, gdy miejsce nowego sympozjum związane jest w mniejszym stopniu z masą i zagadnieniami konstrukcyjnymi budynku, jest mniej dostrzegalne (rzucające się w oczy) i mniej zdefiniowane? Co zrobić, gdy miejsce to jest obszarem na którym dochodzi do spontanicznych, intelektualnych dialogów pomiędzy rozmówcą a słuchaczami? Czy spontaniczność może istnieć bez żadnych przyjętych z góry ograniczeń, pozwalających, by ciało poruszało się swobodnie, a mowa i myśli biegły bez przeszkód?

Odstąpienie od tradycyjnych i codziennych „sal konferencyjnych” - świat KAT-Ohno to miejsce, w którym architekturę zredukowano do minimum - jak najmniej, by mogło się wydarzyć jak najwięcej.

Mniejsza masa. Pod dachem
Jednolity budynek z pustą przestrzenią o powierzchni 900 metrów kwadratowych. Budynek podniesiono znacznie ponad powierzchnię ziemi, tworząc w ten sposób przenikalną, otwartą przestrzeń na parterze, przeznaczoną dla publiczności. Ta ocieniona widownia stała się zewnętrzną salą konferencyjną, miejscem wymiany zdań i pomysłów w trakcie przerw na lunch, przerw między spotkaniami lub pokazami. Miejsce to ułatwia nawiązanie kontaktów międzyludzkich, pielęgnuje włączanie ludzi jako jednostek w jednolitą całość, wspólnie spożywającą posiłki i dzielącą się opiniami i przemyśleniami. Niewidzialny mur dzielący ludzi został rozbity, dzięki czemu różnorodność ludzi już nie dzieli, a łączy.

Mniejsza dostrzegalność. Rozmiar
Główna część budynku to neutralna biała przestrzeń, wizualnie odseparowana od przestrzeni na zewnątrz, by uniknąć jakichkolwiek zbędnych bodźców wzrokowych i by nie zmieniać jakości wykorzystanego oświetlenia. Białe pomieszczenia stanowią tło dla różnorodnych zajęć, takich jak prezentacje, wystawy czy projekcje filmów. W tym miejscu architektura gładko łączy się z otoczeniem, dając nieograniczone możliwości, pozwalając na dzielenie się opiniami i pomysłami w tych otwartych białych pomieszczeniach.

Mniejsze zdefiniowanie. Struktura
Prosta siatka konstrukcyjna pozwoliła na zastosowanie ruchomych ścian działowych, będących granicami poszczególnych sal. Takie rozwiązanie to większa elastyczność i użyteczność pomieszczeń, dostosowywanych do aktualnych potrzeb użytkowników. Rozmiar i układ pomieszczeń można z łatwością dostosować zarówno do spotkań formalnych jak i tych bardziej „na luzie.” Ta wciąż zmieniająca się jakość oraz potencjalna możliwość „odnowienia, ożywienia i odrodzenia” pomieszczeń sprawia, że KAT-Ohno to przykład architektury tętniącej własnym życiem.

Mniej-szość. Ponad dachem
Architektura została zredukowana w ten sposób, że dach znajduje się ponad oraz pod gmachem budynku. Goście mogą bez przeszkód korzystać z tarasu na dachu (dostępnego z atrium na parterze) - miejsca, w którym można porozmyślać rozkoszując się wspaniałym miejskim pejzażem. Patrząc na budynek z poziomu parteru można odnieść wrażenie, że spogląda się na niewidoczną powierzchnię, gładkie rozszerzenie pobliskiego otoczenia - ponadczasową nie-przestrzeń.

Zaprezentowany projekt budynku biurowego jest bez wątpienia jednym z bardziej interesujących projektów architektów z grupy Cheungvogl.


Tłumaczenie z j. angielskiego: Łukasz Sakowski (e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.)

www.cheungvogl.com