Biuro projektowe: Nicolas Laisné & Christophe Rousselle
Lokalizacja: Rebière, France
Rok projektu: 2012
Fot: Philippe Ruault, Nicolas Laisné


Odmienne choć komplementarne. Takim mianem można określić te dwa jakże różne, a jednocześnie podobne do siebie budynki mieszkalne. Jeden z nich prezentuje pełną gamę linii horyzontalnych, podczas gdy drugi dla kontrastu, jest bardziej wertykalny w swym wyrazie. Każdy z nich jest hojnie wyposażony w obszerne balkony oraz w zieloną linię roślinności, izolującą nieco od odgłosów ulicy i widoku sąsiedniego cmentarza.

Wszystkie mieszkania na parterze maję niewielkie ogródki, które stanowią barierę dla hałasu ulicy. Każdy z budynków ma osobne wejście i mieszkańcy by się dostać do głównego holu, muszą przejść przez niewielki, porośnięty roślinami plac.
W budynku horyzontalnym apartamenty zostały zaprojektowane w ten sposób, by okna sypialni wychodziły na zachód lub wschód, a okna salonów były skierowane na ulicę. Mieszkania zostały tak rozplanowane, by żadne z okien nie wychodziły bezpośrednio na cmentarz. Wszystkie apartamenty zostały zaprojektowane w taki sposób, aby te położone wyżej, nie zasłaniały widoku na horyzont i pozwalały mieszkańcom mieć wrażenie, że to właśnie ich mieszkanie znajduje się na samym szczycie. Elewacja jest pomalowana na czarno, a metalowe bariery balkonów odbijają światło słoneczne i stanowią ciekawy kontrast dla matowego koloru ścian zewnętrznych.

W budynku wertykalnym także utrzymano zasadę, że każdy z apartamentów musi posiadać bądź ogródek (tak jest w przypadku tych położonych na parterze) bądź taras. Nisko umieszczone mieszkania mają okna wychodzące zarówno w stronę cmentarza jak i ulicy. W mieszkaniach na wyższych poziomach sytuacja jest zróżnicowana. Najbardziej uprzywilejowani są mieszkańcy apartamentów dwupoziomowych które posiadają szerokie spektrum widoków rozciągających się z okien i balkonów wychodzących na wszystkie strony świata. Bryła tego budynku jest bardziej zwarta i przysadzista. Jak materiał elewacyjny zastosowano w tym przypadku drewno. W przeciwieństwie do czarnego budynku, gdzie balkony wystrzeliwują w przestrzeń i wyglądają, jakby chciałyby się oderwać od trzonu mieszkalnego, w drewnianymbalkony stanowią integralną część bryły.

Obydwa budynki, choć tak różne, zdają się być stworzone na ten sam wzór – harmonii, równowagi i stateczności. Żadna z brył nie jest nudna czy monotonna i obydwie stanowią ciekawy zespół architektoniczny stanowiący dobry przykład do naśladowania.

[fot. via: archdaily]